کودکی، یکی از مراحل رشد انسانی است. اهمیت این مرحله تا آنجاست که آموزههای قرآنی، به آن توجه و اهتمام خاصی دارد؛ زیرا آینده هر شخصی به دوران کودکی او وابسته است. یکی از روش های صحیح و کارآمد در تربیت انسان، روش احترام و «تکریم شخصیت» است. این شیوه در حقیقت پشتوانه سلامت روان بشر و از مهم ترین عوامل رشد شخصیّت اوست. پژوهش حاضر به روش کتابخانهای انجام گرفته و هدف از انجام آن اهمیت جایگاه تربیتی و اجتماعی احترام به شخصیت کودکان در قرآن از دیدگاه اندیشه علامه طباطبایی می باشد. در این پژوهش به تبیین موارد مختلفی همچون کودکی، احترام به کودک، جایگاه احترام به کودک در قرآن و نظریات و شیوه برخورد علامه طباطبایی پرداخته است. احترام و تکریم شخصیّت آدمی از اصولی است که در فرایند تربیت باید رعایت شود، زیرا انسان نیازمند این است که دیگران برایش قدر و منزلتی قایل باشند چرا که اگر کودک در درون احساس شخصیّت و عزّت نماید، اعتماد به نفس به دست آورده و در اجتماع شأن و منزلت پیدا می کند و خود را سالم نگه می دارد، اما اگر در درون احساس بی شخصیتی کرد، مستعد گرایش به انحرافات و کج رفتاری های اجتماعی می شود. بنابراین می توان با حفظ احترام کودک او را تبدیل به موجودی ارزشمند و با عزت کرد.
)